Supoñamos
que unha maceira non pode, de primeiras, cumprir coa que se considera unha das
funcións da súa existencia... ¿sería este motivo para acabar con ela? Hai que
deixar que o tempo siga o seu curso e, sempre que teñamos a capacidade de
reinventarnos e de crer nas nosas posibilidades,a espera será xustificada. Igual
que as árbores e os seus froitos, as persoas medramos a un ritmo diferente que
non se pode forzar se non queremos quedar na metade do camiño.
Este é o fermoso argumento da obra elexida polos alumnos de 2º de E.P para realizar un traballo para conmemorar os premios Frei Martín Sarmiento
Pinto&Chinto: A maceira que daba calquera cousa menos mazás.
Ilustraciones de Pinto Col. Rañaceos. Everest Galicia. A Coruña, 2011  |
Repartíronse as tarefas; escritores e ilustradores fixeron unha interpretación do conto que logo colocamos na árbore do Centro e que calquera que o desexe, pode ler ao entrar na escola.
Dito traballo serviunos tamén para coñecer como nacen as mazás e as diversas variedades e tipoloxías que desta froita podemos atopar no mercado.
